Hafiften depresif ama mutlu doğum günü çocuğu!

Yazmak istiyorum, yazmak istiyorum!

Gözlerim uyku çanağına dönse de şu an deli gibi karnım guruldamasına rağmen bir şey yemeye üşensem de (buzdolabında da tiramisu duruyo len!) , yazmak istiyorum!!!

Bugün, yani saati saatine konuşcaksak illa, aslında dün benim doğum günüm:D Ne kadar güzel bi günmüş ya, bence çok havalı, 6/7/89 !!! ovv yes!!! Evet bunu da 1.5 sene önce keşfettim:D Ne garip bir şey , 21 yıldır bu dünyadayım, yahu daha dün demedim mi ben; “ Yaşasın artık iki basamaklı yaşım var yuppi!” , sonra dedim “ Anaaa 16 yım len artık bildiğin teenage liğin orta evresindeyim, çok olgunum ben!” sonra da “ 17 17 17 imişşş!”, son olarak “ 18, artık ehliyet alma yaşındayım!”.

Ondan sonra hayat durdu benim için… Daha otuzuma gelmeden, bütün o bayanların yaş sendromunu anlamaya başladım…

Aynada ağır ağır beyazlayan saçlarım ve ben istemedikçe artan bu yaşım… 21 ya, 21 ne demek!!! Annem 22 yaşında evlenmiş benim!
ë Neyse artık 21 iz bari şu ehliyetin hakkını verip artık tam anlamıyla direksiyon başına geçeyim!
ë Şu kemanı artık tam adam gibi çalabileyim! Tabii önce güzel bi muayeneden geçmesi lazım keratanın.
ë Kendi paramı kazanacak ufak bi iş bulabileyim! Yok ki bana göre iş, en güzeli, şu mahalledeki 10 bin komşu çocuğundan birine birazcık ders versem çıkar işte cep harçlığım:D ama işte değerimiz bilinemiyor:P
ë …
ë …
ë …
ë Ha bi de artık üzülmeyeyim , daha bunun 30 u 40 ı var anacım!

Ay inan şu saatte Yemekteyiz i izleyince bütün ilhamım o emoluğum, depresifliğim püf oldu gitti!

Bari pastamdan yiyeyim ben de:P

NOT: Bu mutlu günümde sevildiğimi düşündüğüm halde sizden tekrar duymak çok güzeldi… Hepinize ayrı ayrı teşekürler!!!